Schematy ustawień na boisku



Przedstawia:
Piotr Maćkowski
Formacja 4-3-3
Formacja 4-3-3
Została po raz pierwszy użyta w 1962 na Mistrzostwach Świata przez brazylijską reprezentację narodową. Dodatkowy gracz w środku pola wzmacniał obronę i pozwalał na przeprowadzenie bardziej zaskakujących zagrań przez linię pomocy. Trzech pomocników zwykle gra blisko siebie, by wspierać obronę. Napastnicy grają w dużych odległościach od siebie w celu stwarzania zagrożenia z każdej strony bramki przeciwnika. Napastnicy w razie potrzeby mają za zadanie cofnąć się do pomocy, by wesprzeć działania obronne.

Zespoły które używały tej formacji:
Formacja 4-4-2
Formacja 4-4-2
Obecnie najbardziej popularna formacja. Wymaga ona ciężkiej pracy od pomocników, którzy muszą wspierać zarówno obronę, jak i atak. Jeden ze środkowych pomocników ma za zadanie włączać się do akcji ofensywnych, tak często jak to możliwe, natomiast rola drugiego ogranicza się do zabezpieczania środka pola gry.

Zespoły które używały tej formacji:
Formacja 4-4-1-1
Formacja 4-4-1-1
W taktyce tej mamy dwóch napastników, ale nie grają oni w linii. Jeden z napastników jest cofnięty za plecy drugiego. Wysunięty napastnik jest najczęściej wysokim, dobrze zbudowanym piłkarzem walczącym o górne piłki z obrońcami. Cofnięty napastnik jest zwykle bardzo dobrze wyszkolony technicznie i cechuje się wysoką kreatywnością. Cofnięty napastnik często jest rozgrywającym.

Zespoły które używały tej formacji:
Formacja 3-4-3
Formacja 3-4-3
Używając formacji 3-4-3 wymaga się od pomocników, aby równo dzielili swój czas pomiędzy defensywę i ofensywę. Posiadanie tylko trzech nominalnych obrońców, oznacza, że jeżeli drużyna przeciwna przekroczy linię pomocy, ma dużo większe szanse na strzelenie gola niż przy formacji bardziej defensywnych.